تهیه و بررسی سامانه تزریقی مترونیدازول برپایه هیدروژل حساس به دمای کیتوسان برای کنترل بیماری های پریودنتال

در سال های اخیر هیدروژل های تزریقی حساس به دما در دارورسانی و دیگر کاربردهای زیست پزشکی به طور گسترده ای مورد توجه قرار گرفته اند. در این پژوهش، هیدروژل حساس به دمای کیتوسان/ ژلاتین/ گلیسرول فسفات (c/g/gp) به عنوان سامانه ی تزریقی داروی مترونیدازول برای مهار بیماری های پریودنتال تهیه و رفتار آن مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج بررسی های حساسیت دمایی و خواص مکانیکی هیدروژل c/g/gp نشان داد که اضافه کردن ژلاتین به محلول کیتوسان/ گلیسرول فسفات (c/gp)، زمان ژل شدن هیدروژل را در دمای c? 37 به طور قابل ملاحظه ای کاهش و استحکام ژل را افزایش می دهد. در این میان، هیدروژل حاوی 5/0 درصد ژلاتین به دلیل زمان ژل شدن مناسب (90 ثانیه)، استحکام مکانیکی بالا و قابلیت تزریق پذیری با سوزن شماره ی 21، به عنوان یک سامانه ی هدف انتخاب شد و مورد بررسی های بیشتر قرار گرفت. برمبنای نتایج مطالعات رهایش در شرایط برون تنی، این سامانه در ابتدا با یک رهایش ناگهانی اولیه، حدود 13% از داروی بارگذاری شده را در طی یک ساعت اولیه آزاد کرد و در ادامه با کاهش شیب رهایش دارو، در حدود 67% مترونیدازول بارگذاری شده در طی یک هفته از هیدروژل آزاد شد. همچنین، مقادیر غلظت های آزاد شده ی مترونیدازول در محیط رهایش بافر فسفات نشان داد که سامانه ی c/g/gp می تواند سبب ایجاد رهایش پایدار مترونیدازول در مقادیر لازم به منظور حذف باکتری های بیماری زا شده و این غلظت ها را برای مدت زمان کافی حفظ کند. نتایج ارزیابی سمیت سلولی نشان داد هیدروژل c/g/gp به عنوان حامل دارو اثر سمی ندارد و زیست سازگار است. کلمات کلیدی: بیماری پریودنتال، هیدوژل حساس به دما، ژلاتین، کیتوسان، گلیسرول فسفات، مترونیدازول.